Een gebroken stroopwafel

Kom, we gaan een stroopwafel halen op de markt.

"Ik wil ook een stroopwafel." "Ja, dat mag. Of wil je een zakje koekkruimeltjes?" "Ik wil een STROOPWAFEL!" Hij stort ter aarde. "Je mag ook een stroopwafel." "Ik wil koekkruimels, nee ik wil geen koekkruimels!" Rolt hij over de grond. "Ik wil een HELE stroopwafel!" "Lieverd, je mag een stroopwafel." Hij huilt. Mensen kijken.

Hij weet het niet meer.

Kortsluiting.

Stoom uit zijn oren.

De computer raakt oververhit.

We bestellen stroopwafels en een zakje koekkruimels.

"Ik zou hem niks meer geven." zegt een mevrouw tegen mijn lief. "Dat zou u doen." zegt hij tegen haar. Afkeurend kijkt ze hem aan.

Dit doen wij. We geven hem de stroopwafel die beloofd was. Niet omdat hij erom zeurde, - het was ons idee. Maar omdat het beloofd was, ook als hij huilt.

Hij gééft ons geen moeilijk moment.

Hij hééft een moeilijk moment.

Dat is rot genoeg. Daar is geen straf voor nodig.

We lopen naar het bankje. Hij niet, hij is vastgelopen. We besluiten hem liefdevol op te tillen en mee te nemen, dichter bij ons. We blijven in verbinding.

Het is oké. Ons kind is niet stuk.

We laten hem weten dat we zien hoe moeilijk hij het heeft. Maar gaan wel zitten en eten met zijn zusje. Af en toe zeggen we iets geruststellends.

Hij weet niet of hij bij ons wil zitten. Hij weet niet of hij de stroopwafel nog wel wil. Hij weet alleen dat hij moet huilen...

Hij laat papa bij hem zitten. De piek is voorbij. Hij snikt, wil de koek niet en dan toch wel. Hij neemt een hapje. Het smaakt fijn. Hij pakt papa's hand. Naast mij op het bankje kruipt hij tegen me aan. Het ging niet over die koek. Het ging om een "broken cookie".

Error.

Hij neemt wat te drinken van me aan. Ik aai hem en we praten er kort over:

"Die koek was lekker he?"

Hij knikt. "Ik had zoveel honger."

"Je had het moeilijk net he?"

Hij knikt.

"Je leek wel een vulkaantje, net als Daantje, zeg ik. "Moest je lava eruit?"

"Mijn gevoelens waren door de war." Een lach op zijn gezicht. "Het borrelde zo naar buiten! Maar nu voel ik me weer fijn. Het is eruit. Alleen nog een beetje rook.", en hij blaast wat wolkjes in de koude buitenlucht.